Yorgun düştüm bu hayatta
Yolculuk bitmek bilmiyor
Aradığım mutluluğu
Hiçbir yerde bulamıyorum
Belki de bende bir sorun
Belki de ben arızalıyım
Belki de bu dünya
Benim için fazla karmaşık
Yalnızlığım bir gölge gibi
Takip ediyor beni her adımda
Geçmişimin yükü ağır
Geleceğe dair umutlarım tükeniyor
Düşlerim kırık kalbim
Paramparça yerde yatıyor
Sevgim bir solmuş çiçek
Renkleri solup gidiyor
Bir ışık arıyorum karanlığın içinde
Bir ses duymak istiyorum sessizliğin gölgesinde
Belki bir umut vardır belki bir şans vardır
Belki bu karanlığın bir sonu vardır
Belki de ben pes etmeliyim
Belki de savaşmaktan vazgeçmeliyim
Belki de bu dünya
Benim için değil
Fakat hayır asla vazgeçmeyeceğim
Mücadeleye devam edeceğim
Bu dünyayı kendi imkanlarımla
Bir cennet haline getireceğim
İçimde sönmeyen bir umut var bir ışık
Bir gün her şeyin daha güzel olacağını biliyorum
Yorulmayacağım savaşmaktan vazgeçmeyeceğim
Bu dünyayı kendi cennetim haline getireceğim halin
Gözyaşlarım kurudu kalbim yorgun
Ama ruhum hala direnmeye hazır
Tekrar ayağa kalkip bu karanlığa meydan okuyacağım
Yıllar geçse de pes etmedim
Umutsuzluğa boyugun eğmeyeceğim
Aşkın ve ışığın peşinden koşacağım
Ve bir gün bu dünyayı değiştireceğim
Belki bir gün
Belki bir gün
Belki bir gün