Όπου κι αν παν, σε αυτήν θα καταλήγουν όλοι
Από μικρός την θυμάμαι
Αθήνα εδώ , Αθήνα εκεί , η μάυρη πόλη
Που με έμαθε να φοβάμαι
Ξύπνησα μες στα στήθια της από ξενύχτι
Στον πιο στεγνό εφιάλτη
Με φάρμακο θα λυτρωθώ , κι άμα πετύχει
Από την σκέψη μου βγάλτην
Μια σωστή ζαριά αλλιώς έχω ξεμείνει
Μες στην ερημιά από βενζίνη
Σε καλή μεριά ότι σου έχει μείνει
Μέσα σε αυτό το
Καμίνι
Το καμίνι
Απότομα μεγάλωσα κι αργά θα πέσω
Στα βρώμικά της σοκάκια
Αθήνα , μου κατάντησες , πως να στο θέσω
Να'σαι τροφή για κοράκια
Θέλεις να μείνω ή να φύγω , πες μου κάτι
Γιατί περνάνε τα χρόνια
Αθήνα , είναι η μοίρα σου να'σαι γεμάτη
Με καπνούς και δακρυγόνα
Μια σωστή ζαριά αλλιώς έχω ξεμείνει
Μες στην ερημιά από βενζίνη
Σε καλή μεριά ότι σου έχει μείνει
Μέσα σε αυτό το
Καμίνι