Οι γείτονες τρελάθηκαν
Και πλέον δεν κοιμούνται
Γατιά που νιαουρίζουνε
Και όλο με ξυπνούν
Με σύραν στην εξώπορτα
Λεν πλέον δεν με θυμούνται
Ξεχάσαν
Ξεχάσανε
Με τον καιρό
Ποτέ τους δεν αργήσανε
Μα ήταν πάντα απώντες
Ποτέ τους δεν σκοτώσανε
Μα ήταν θεατές
Δειλοί ονομαστήκανε
Κι ας ήταν επιζώντες
Ξεχάσανε
Με τον καιρό
Σιγά σιγά ποτίζονταν
Από τα αφεντικά τους
Σιγά σιγά ταϊζονταν
Και μέναν σιωπηλοί
Δεν είχαν ευθύνη λέγανε
Μα ήταν απ'τους πρώτους
Που δειλιάσανε
Κι όταν άλλες μέρες δούνε
Χωρίς γύρω αφεντικό
Κι όταν πλέον , ναι , με θυμούνται
ίσως τους ξεχάσω εγώ
Με χτύπησαν στον κρόταφο
Με βάλανε για ύπνο
Το πόσο κάτω πέσανε
Δεν είπαν πουθενά
Με θάψανε βαθειά
Μέσα στην γή , στον πίσω κήπο
Ξεχάσαν
Όλα θα'ρθουν στον καιρό τους
Κι όταν έρθουν θα΄μαι εκεί
Δεν γελιέμαι , ναι , δεν ξεχνάω
Ποιος φορούσε το λουρί
Τους "αγίους" θα δικάσω
Με τον καιρό
Τους "αγίους" θα δικάσω
Με τον καιρό