[Where The Gods Are Like Brothers And Sisters...]
niê o mro nych latach zatraconych w czasie
Sen g³êbok¹ wizj¹ w u pionych tysi¹cleciach
Lustra pe³ne krawêdzi - stopione jak szk³o
Bez formy w harmonii, g³êbia w jasnym blasku
Niebo coraz bledsze, nabiera sinej barwy
A gwiazdy wci¹¿ wiec¹ nad nami
Wiem, ¿e wkrótce znów wzejdzie s³oáce
Czuj¹c to w dreszczach budzê siê
Wicher rze bi rysy na twarzy
A ciemne chmury s¹ w nie wiêtym sercu
Jak d³uga zima, tak walka o ¿ycie
Jak ciemny wiat, tak mniej wiat³o ci
Noc domem milczenia, ciemnia dotyka losu
Ksiê¿yc przetapia szk³o, daje wiat³o æ nadziei
A grzeszny pielgrzym szybuje w galaktyce
A lustra nic nie widz¹, wszystko stoi w miejscu
Królestwo poznania jest ju¿ niedostêpne
A grzesznik mknie przez lata wietlne
I cierpi¹ te serca, a s³oáce nie ¿yje
Ca³a wiat³o æ umiera, rado æ schodzi i zguby nabiera...
Wieczór pe³en jest czarnego nieba
Na bia³ej ziemi le¿y cia³o me
Spowite w ca³un krwi i potu
Tam z ¿yciem zataáczy³a mieræ
Rozchylam usta by czuæ jej zimny smak
Jeden oddech, jedno s³owo, jedna obietnica
I tak zape³niê przestrzeá wielk¹
Bo mieræ jest zawsze wybawieniem
Gwiazda ¿ycia na wysokiej skale
Na kraácach wiata s³oáce ju¿ wschodzi
Odp³ywam w chwale ³odzi¹ do krainy
Gdzie bogowie znowu s¹ jak bracia i siostry...
Arkona - Gdzie Bogowie S¹ Jak Bracia I Siostry... Lyrics
Arkona - Gdzie Bogowie S¹ Jak Bracia I Siostry... Lyrics
We currently do not have these lyrics.
If you would like to submit them, please use the form below.
We currently do not have these lyrics.
If you would like to submit them, please use the form below.
[Where The Gods Are Like Brothers And Sisters...]
niê o mro nych latach zatraconych w czasie
Sen g³êbok¹ wizj¹ w u pionych tysi¹cleciach
Lustra pe³ne krawêdzi - stopione jak szk³o
Bez formy w harmonii, g³êbia w jasnym blasku
Niebo coraz bledsze, nabiera sinej barwy
A gwiazdy wci¹¿ wiec¹ nad nami
Wiem, ¿e wkrótce znów wzejdzie s³oáce
Czuj¹c to w dreszczach budzê siê
Wicher rze bi rysy na twarzy
A ciemne chmury s¹ w nie wiêtym sercu
Jak d³uga zima, tak walka o ¿ycie
Jak ciemny wiat, tak mniej wiat³o ci
Noc domem milczenia, ciemnia dotyka losu
Ksiê¿yc przetapia szk³o, daje wiat³o æ nadziei
A grzeszny pielgrzym szybuje w galaktyce
A lustra nic nie widz¹, wszystko stoi w miejscu
Królestwo poznania jest ju¿ niedostêpne
A grzesznik mknie przez lata wietlne
I cierpi¹ te serca, a s³oáce nie ¿yje
Ca³a wiat³o æ umiera, rado æ schodzi i zguby nabiera...
Wieczór pe³en jest czarnego nieba
Na bia³ej ziemi le¿y cia³o me
Spowite w ca³un krwi i potu
Tam z ¿yciem zataáczy³a mieræ
Rozchylam usta by czuæ jej zimny smak
Jeden oddech, jedno s³owo, jedna obietnica
I tak zape³niê przestrzeá wielk¹
Bo mieræ jest zawsze wybawieniem
Gwiazda ¿ycia na wysokiej skale
Na kraácach wiata s³oáce ju¿ wschodzi
Odp³ywam w chwale ³odzi¹ do krainy
Gdzie bogowie znowu s¹ jak bracia i siostry...
niê o mro nych latach zatraconych w czasie
Sen g³êbok¹ wizj¹ w u pionych tysi¹cleciach
Lustra pe³ne krawêdzi - stopione jak szk³o
Bez formy w harmonii, g³êbia w jasnym blasku
Niebo coraz bledsze, nabiera sinej barwy
A gwiazdy wci¹¿ wiec¹ nad nami
Wiem, ¿e wkrótce znów wzejdzie s³oáce
Czuj¹c to w dreszczach budzê siê
Wicher rze bi rysy na twarzy
A ciemne chmury s¹ w nie wiêtym sercu
Jak d³uga zima, tak walka o ¿ycie
Jak ciemny wiat, tak mniej wiat³o ci
Noc domem milczenia, ciemnia dotyka losu
Ksiê¿yc przetapia szk³o, daje wiat³o æ nadziei
A grzeszny pielgrzym szybuje w galaktyce
A lustra nic nie widz¹, wszystko stoi w miejscu
Królestwo poznania jest ju¿ niedostêpne
A grzesznik mknie przez lata wietlne
I cierpi¹ te serca, a s³oáce nie ¿yje
Ca³a wiat³o æ umiera, rado æ schodzi i zguby nabiera...
Wieczór pe³en jest czarnego nieba
Na bia³ej ziemi le¿y cia³o me
Spowite w ca³un krwi i potu
Tam z ¿yciem zataáczy³a mieræ
Rozchylam usta by czuæ jej zimny smak
Jeden oddech, jedno s³owo, jedna obietnica
I tak zape³niê przestrzeá wielk¹
Bo mieræ jest zawsze wybawieniem
Gwiazda ¿ycia na wysokiej skale
Na kraácach wiata s³oáce ju¿ wschodzi
Odp³ywam w chwale ³odzi¹ do krainy
Gdzie bogowie znowu s¹ jak bracia i siostry...