Παραμελειμένος,παραγκωνισμένος
Στην επιβίωση συνηθισμένος
Στην ανοχή εκπαιδευμένος
Χωρίς χαρτζιλίκι μαθημένος
Έμαθα όλα να τα δίνω χωρίς να περιμένω για ρέστα
Χωρίς να πάρω απόδειξη,κράτα τα ρέστα,χέστα
Δεν έχω παραδείγματα για μπέσα
Ζω σε μία πούστικη κομπίνα μέσα
Η εφηβεία μου χαρακτηρισμένη από φέσια
Και ποτέ μου δεν μετάνιωσα
Παπά,δεν κάνω μετάνοιες
Ήρθα,μπήκα,την κοινωνία άδειασα,έφυγα
Η κοινωνία δεν με παρατηρεί μετά τα μεσάνυχτα
Εκείνη την ώρα κάνω τα πιο τρομαχτικά πράγματα
Με δένω σε μια καρέκλα και με ανακρίνω
Αν με πιάσω να μου λέω ψέμματα,με φτύνω
Η πολυμορφία,δεν καταλαβαίνω
Άμα θεωρείται ελλάτωμα
Την ίδια απορία έχουμε όλοι μας
Μουδιασμένοι στο πάτωμα
Πόσες φορές σκέφτηκα,αν μπορώ να ερωτευτώ
Και πόσες φορές με κάναν να πιστέψω πως αδυνατώ
Αδύνατο,μα πιθανό
Θέτω όλο μου το δυναμικό
Σε μια μάχη με τον έτερό μου εαυτό
Τα κομμάτια τα γράφω για να εξιλεωθώ
Μα οι άλλοι μου λένε πως δεν είναι πρέπον και σωστό
Δεν γράφω ποίηση,ζω μια προσωμοίωση
Στην πραγματικότητα είμαι ακόμα στην κύηση
Ζω μια ψευδαίσθηση,δεν έχω αίσθηση
Του περιβάλλοντος,τι ονομάζετε εξέλιξη
Ζείτε σε σκοτάδι δεν χρειάζεστε έκλειψη
Η γνώση σας χαρακτηρίζεται από έλλειψη
Ο αφέντης σου απαιτεί να τον υπακούσεις
Μην τολμήσεις ποτέ σου να παρακούσεις
Κι αφού σε μπέρδεψα και δεν πρόκειται να το ξανακούσεις
Θα'ρθω στον ύπνο σου με μουσικούς ως ομάδα κρούσης
Η πολυμοφία
Δεν καταλαβαίνω
Άμα θεωρείται ελλάτωμα
Την ίδια απορία
Έχουμε όλοι μας
Μουδιασμένοι στο πάτωμα