Намрын салхинд тугаа намируулж
Нар мандах зүгт бид мордсон юм
Монголоо өмгөөлсөн тэр дайнаас би
Хоосон ханцуйтай эргэж ирсэн
Довтолж ирсэн дайсны омгийг
Дорнын их талд бид дарсан юм
Далайж ирсэн дайсны зүрхээр
Дархан хилээ бид тахисан юм
Дөрөөний сэнжээ сэтэртэл нь жийж
Давшилтанд дахиад л бид ордог юм
Үгүй болсон гараар сэлмээ ахин атгаад
Үүр шөнийн заагаар би сэрдэг юм
Эх орон, Чойбалсан хоёрынхоо төлөө
Хүний ч, өөрийн ч цусыг бид хайрлаагүй ээ
Энхийн хүмүүс энэ бүхнийг мартахаар
Хуучин шарх минь өвдөх шиг болдог юм