Diplos Assos - Toso Dyskolo Lyrics

Γιατί το κανείς τόσο δύσκολο ποτέ μου δεν κατάλαβα
Ήπια δυο τσιγάρα και μπήκα στο αμάξι γάμα τα
Περνάω όλα τα φανάρια κόκκινα είναι χαράματα
Σε πιάνουνε τα κλάματα, δεν είναι μόνο γράμματα

Όλα τα βράδια που έλεγες σε αγαπώ
Τρέχω με το αμάξι να τα βρω
Όλα τα βράδια που έλεγες σε αγαπώ
Πλέον φαντάζει γλυκός ο γκρεμός

Δεν έχω την ανάγκη από κανέναν να με σπρώξει
Κανέναν να μου δώσει
Κανέναν να μου σπρώξει
Δεν έχω την ανάγκη από κανέναν να με σώσει
Πάλι ψεύδομαι και ψάχνω να πάρω τη δόση

Κρύες οι βραδιές μεγαλώσαμε μέσα στις εργατικές
Μετανιώνω κάθε φορά που μαλώσαμε αναπολώντας το χτες

Jerry

Κάθε μέρα ίδια η ζωή μου την έχω βαρεθεί
Θα τρελαθώ και θα τρελαθεί αν δεν ξεφύγω για λίγο
Κοιτάζω πάλι απτό παράθυρο, μυρίζει όλο το Σάββατο
Φεύγει το μεροκάματο αφού τα χουνε κάψει όλα
Τρέχουμε στα γάμα τα να πάρουμε τα πράγματα
Αφού την ανθρωπιά, την πήρε η κατηφόρα

Πάλι ζητάνε συγγνώμη, μέσα από ψεύτικα story
Δεν υπάρχει ελευθεριά σε καμία πόλη
Δεν υπάρχουνε ελπίδες η Ελλάδα που θα πάει
Που να με νοιάζει όταν το κράτος συνεχώς με γαμάει

Κλείστηκα στο σπίτι μου να κάνω οικονομία
Βγαίνω για τσιγάρα, σταματάει αστυνομία
Στέλνω ένα μήνυμα, αυτή είναι η μια
Μα στο τέλος του μήνα, δε μου 'χει μείνει ούτε μια

Δείξε μου το δρόμο, δείξε μου τι αναζητάς
Αν με πάρεις αργά βράδυ ξέρω τι θα συζητάς
Δε θέλεις άλλο πόνο θέλεις να περνάς καλά
Το θέλω αλλά δε γίνεται να 'μαστε όπως παλιά

Δείξε μου το δρόμο, δείξε μου τι αναζητάς
Αν με πάρεις αργά βράδυ ξέρω τι θα συζητάς
Δε θέλεις άλλο πόνο θέλεις να περνάς καλά
Το θέλω αλλά δε γίνεται να 'μαστε όπως παλιά

Γιατί το κάνω τόσο δύσκολο δεν ξέρω
Είμαι σε φάση που όλο ψάχνω τι χρειάζομαι
Και κάπως έτσι το κατάλαβα, κοιτώντας με κατάματα
Πως πρέπει παραπάνω να με νοιάζομαι,
Να μην αγχώνομαι τόσο, τι έχω να δώσω
Αν όντως αξίζω, αν το 'χω να χώσω
Βλέπω σιγά σιγά, ότι με τα πολλά πολλά
Απλά βαραίνω και πιο δύσκολα ανασαίνω, άρα

Ήρθε η ώρα να τα δω αλλιώς
Να σταματήσω να αναλύω όλο τι και πως
Γιατί το ξέρω έκανα λάθη, δεν αντέχω όμως κάθε βράδυ, να νομίζω ότι δε θα μπορώ ποτέ να είμαι αλλιώς
Όλο δουλεύω για να βγάλω χρήμα
Και οι δυσκολίες άπαυτο μου εμπνέουνε το ποίημα
Και μέσα σ' όλο αυτό το χάος όλο σκέφτομαι το πόσο δύσκολο μου είναι το να μείνω στην Αθήνα

Κολλάω ρίμα στη ρίμα, το χτίζω μήνα με μήνα
Είμαι καλύτερα με εμένα κι ας θυμάμαι όλα εκείνα
Έχω τον Jerry πιο δίπλα, που μου ετοιμάζει τα μπίτια
Κι έτσι ετοιμάζω ένα cd που θα τους κλείσει σπίτια, μέσα στη
Μέσα στην πόλη περπατάμε λες και κάτι μας χρωστάνε
Αυτοί δε μας τα λεν καλά γιαυτό στραβά κοιτάμε
Κι όσο κοιτάνε απτό ραπ να 'κονομάνε εγώ θα ψάχνω στίχο να τους κάνει να παραμιλάνε

Αύριο δεν ξέρω που θα 'μαι, που πάμε
Ίσως να πίνουμε από κει και από δω να μεθάμε
Άλλες φορές φιλοσοφούμε άλλες λέμε ότι να 'ναι
Όπως και να χει απλά κοιτάμε καλά να περνάμε
Κάπως έτσι σε γνωρίζω και σε προσεγγίζω
Αφήνω πίσω μου το τότε το τώρα να ζήσω
Και πλέον ακούω την καρδιά μου και δεν έχω φόβο
Και ότι νιώθω με οδηγεί και μου δείχνει το δρόμο (δείχνει το δρόμο, πάμε)

Δείξε μου το δρόμο, δείξε μου τι αναζητάς
Αν με πάρεις αργά βράδυ ξέρω τι θα συζητάς
Δε θέλεις άλλο πόνο θέλεις να περνάς καλά
Το θέλω αλλά δε γίνεται να 'μαστε όπως παλιά

Δείξε μου το δρόμο, δείξε μου τι αναζητάς
Αν με πάρεις αργά βράδυ ξέρω τι θα συζητάς
Δε θέλεις άλλο πόνο θέλεις να περνάς καλά
Το θέλω αλλά δε γίνεται να 'μαστε όπως παλιά