Frédérique Spigt - Engel Lyrics

Koud gefluister, onhoorbaar zo zacht
Lokken jouw ziel hier weg door de nacht
Dan komen wij samen voor een laatste groet
Soms lijkt het wel vredig, alsof het zo moet

De kilte neemt toe, hand over hand
Een houten kist en een schepje met zand
Kon dood graveert zijn letters in het goud
Door al dat gewacht zijn je lippen al koud

Ik hoor een engel
Hij slaat zijn vleugel in de wind
Ik hoor een engel die zingt
Ver, je bent ver

De wind huilt, we voelen ons klein
Angst verandert in woede en pijn
We zeggen vaarwel in een lange rij
Bij iedere vreemde denk ik dat ben jij

Ik hoor een engel
Hij slaat zijn vleugel in de wind
Ik hoor een engel die zingt
Vrij, jij bent vrij

Ik hoor een engel
Hij slaat zijn vleugel in de wind
Ik hoor een engel die zingt
Vrij, jij bent vrij

Ik hoor een engel
Een engel die zingt
Ik hoor een engel
Hij slaat zijn vleugels in de wind
Ik hoor een engel
Een engel die zingt
Hij slaat zijn vleugels in de wind
Ik hoor een engel
Een engel die zingt
Ik hoor een engel
Hij slaat zijn vleugels in de wind
Ik hoor een engel
Een engel die zingt
Ik hoor een engel
Hij slaat zijn vleugels in de wind