Tiven este soño no que estabamos os dous
O sol brillaba, o ceo azul e algunha nube branca
Estabamos de pé nunha superficie cadrada
De madeira ao redor de nós só había auga
Non había olas nin corrente, estaba plana
Como o salar de Uyuni, mais sabendo que afondaba
E non había probas, tampouco as necesitaba
De aquí ao ceo e aquí ao fondo habería a mesma distancia
O espazo era tan grande que nin o eco rebotaba
Entón ti sinalaches co dedo pa que mirara
De pronto o horizonte era un muro de montañas
Como as que estaban no disco de Kanye, de portada
E aínda que nunca estivemos, dixemos que iso era Islandia
As cimas non se vían porque eran demasiado altas
Dalgunha forma daba a sensación de que se estaban achegando
Paso a paso e non facías nada
Parei de mirarte e estabamos nunha praia
Centos de persoas soas á mesma distancia
Todas descalzas caladas de pé mirando ás montañas
Notei o auga nos pés e notábase tan fráxil
E agora o muro era un tsunami
E estabamos tan tranquilos
Porque algo tan perigoso
Non podía ser tan bonito
E nin sequera nos movimos
(Leitmotif 1 para quen inda non se catara)
(Leitmotif 2)