Het is niet zichtbaar, maar het is er wel,
Die strijd in mijn hoofd, een stille hel,
Goedbedoelde woorden, ik hoor ze steeds,
Maar begrijpen ze echt wat ik bevecht?
Geef het tijd, heb geduld, dat is wat ze zeggen,
Maar van binnen blijf ik vechten en bewegen,
Het letsel is onzichtbaar, maar het snijdt diep,
Onbegrip en afstand, de pijn die blijft.
Hersenletsel gaat niet weg met tijd,
Het is een deel van mij, voor altijd,
Ondanks de goede bedoelingen van de rest,
Blijft het een eenzame, stille quest.
"Ga je al vooruit?" hoor ik steeds weer,
Maar mijn strijd is dagelijks, keer op keer,
Het is niet zichtbaar, maar het is zo echt,
De handicap die in stilte vecht.
Hersenletsel gaat niet weg met tijd,
Het is een deel van mij, voor altijd,
Ondanks de goede bedoelingen van de rest,
Blijft het een eenzame, stille quest.
Dus zie me zoals ik ben, niet zoals je ziet,
Het letsel is voor altijd, dat doet me verdriet,
Maar ik vecht door, met elke dag,
Hersenletsel, onzichtbaar, maar een deel van mijn lach.