Χαράζω μία-μία,
Στον τοίχο στη γωνία
Τις μέρες όλες πως περνούν.
Μετά τις σβήνω πάλι
Με πόνο στο κεφάλι
Κι αρχίζω πάλι απ' την αρχή.
Ρωτάω τι συμβαίνει
Γιατί είναι όλοι ξένοι
Και δεν γυρίζουν να με δουν.
Πως βρέθηκα εδώ πέρα
Έχει χαράξει η μέρα
Κι αν είναι αλήθεια ας μου πουν.
Όσες φορές
και να φωνάζω
Πάλι γυρίζουν στις σκιές.
Ότι κι αν πω
Πάντα θα νιώθω
Σ' αυτόν τον κόσμο μοναχός.
Μέσα σε δύο τοίχους
Ακούω δύο στίχους
Σαν κάτι θέλουν να μου πουν.
Πως πρέπει να ξυπνήσω
Και το μυαλό ν' αφήσω
Να βγει απ' αυτή τη φυλακή.
Να σπάσω τα δεσμά μου
Να βγω από τη σπηλιά μου
Που έλεγαν κάποτε οι σοφοί.
Να βγω να δω τον ήλιο
Το δέντρο και το φύλλο
Λίγο πριν το αποχωριστεί.
Όσες φορές
και να φωνάζω
Πάλι γυρίζουν στις σκιές.
Ότι κι αν πω
Πάντα θα νιώθω
Σ' αυτόν τον κόσμο μοναχός.