Hek Youp Van 't - Sleutels Lyrics

Versleten huissleutels die elke dag vermoeider schuiven
in dat uitgesleten slot
in de huizen hangt een dooie lijklucht, maar lijken ruiken niet,
zeker niet hun eigen lot.

Hoe vaak heb je niet op dat station staan kijken?
Hoe vaak stond je op dat betraand perron?
Waar je die sleutel door die trein kon laten pletten
De trein met de bestemming: noorderzon.

Je bent geboren om te leven met de dwazen
Wie bedacht er halfnegen-halfzes
Je bent hier om over alles heen te razen
Reis met de ‘perongelukexpress’

Je bent geboren om uit liefde niet te slapen
Maar om te vrijen tot het allereerste licht
De liefde is geen schild, maar juist een wapen
Je bent er ooit een keer door opgericht

Je kent de warmte pas als je weet wat kou is
Bij windkracht negen zet je juist twee zeilen bij
omdat de wereld helemaal van jou is
De haven brengt je pas tot razernij

Je bent geboren om de bergen te beklimmen
De steile wand en niet het glooiend pad
Je bent hier niet om modieus te trimmen
rond twee bomen in het park van de stad

Je bent geboren om jezelf te vervangen
elke dag door een andere persoon
Om naar het allergekste te verlangen
want gek genoeg dat is niet zo gewoon.

Je bent geboren met de lucifers in handen
Om de fik te steken in de regelmaat
Om de hele dag te brullen van het branden
Je bent geboren zonder brandblusapparaat

Je moet zwemmen om verdomme niet te zinken
naar de bodem van het gezapige fatsoen
Je bent geboren om de flessen leeg te drinken:
het statiegeld dat is de mooiste poen.

Je bent geboren om je kinderen te vertellen
dat je moet leven van de branie en de lef
Het leukste zijn de rotzooi en de rellen
Niemand is je baas, niemand je chef

Want langs je leven staan de snelheidsborden
Negeer ze want anders ben je stom
Anders zit je in de file met de horde
en de file gaat richting bebouwde kom

Je bent geboren om het hoogste te bereiken
Begin maar met de toren van de stad
om van daaraf op de hele boel te zeiken
Anders wordt dat droge zooitje nooit meer nat

Dat droge zooitje met hun
versleten huissleutels die elke dag vermoeider schuiven
in dat uitgesleten slot...
In de huizen hangt een dooie lijklucht, maar lijken ruiken niet,
zeker niet hun eigen lot