Julia Milewska - Alchemia zmierzchu Lyrics

Niebo
Szarzejące mokre niebo
Wylało
Pochłonięty świata żal
Dalej lej tę gorzką wodę
Mej duszy niepogodę
Może jeszcze
Ujrzę
Promień Słońca
Drzewo
Moje czarne ręczne drzewo
Poległo już
Wicher jego skórę zdarł
Kołtun chmur nieszczęścia omen
Straciłam swą ochronę
Teraz tonę
Tonę w nieba łzach
Łzach łzach
Cicho
W całym mieście jest tak cicho
Ulicą
Płynie ze mną tylko mgła
Są zamknięte drzwi i serca
Nikt nie wpuszcza mnie do wnętrza
A melancholia
Transmutuje w strach
Niebo
Urodziło coś nowego
Dziwny blask
Przeszył tę ponurą noc
Światło leci w moją stronę
Krople deszczu spopielone
Ja też płonę
Płonę w cudzych snach
Snach snach
Przemieniona
Z ziemi w wiatr z wiatru w ogień z ognia w złoto
Uskrzydlona przez poezję
Zmieniam się z ciała w słowo
Nie muszę żyć nie muszę chcieć
Nie muszę żyć nie muszę
Wyzwolił mnie gniew i nie ma już mnie
Nie ma mnie nie ma mnie
Ale też jestem i będę zawsze