Kanst tú siga frá Sjurð svein,
-lat tær ráð, og ráð geva í vanda-
Hann var frægur av fornum ein.
- ein sveinur geri so-
Tað kann eg siga Sjurði frá,
Tílikan eingin við eygum sá.
Hvíta tjald nívir niður frammi.
Enn gellir lúður í stavni,
Kallur kom heim við ungum syni,
Kelling situr so hákonu blíð,
Hvíta tjald nívur niður frammi.
Eg sat á skógvi og goymdi hest,
-lat tær ráð, og ráð geva í vanda-
Helst tá ið veðurið var best.
-hvør ein sveinur geri so-
Riðu teir um dikið heim,
Gunnar og Høgni og Sjúrður svein.
Hvíta tjald nívir niður frammi.
Enn gellir lúður í stavni,
Kallur kom heim við ungum syni,
Kelling situr so hákonu blíð,
Hvíta tjald nívur niður frammi.
Grani fell í fenið fast,
-lat tær ráð, og ráð geva í vanda-
Galtagjørðin sundur brast.
-hvør ein sveinur geri so-
Allir stigu úr søðlum teir,
Gunnar, Høgni og Sjúrður svein.
Hvíta tjald nívir niður frammi.
Enn gellir lúður í stavni,
Kallur kom heim við ungum syni,
Kelling situr so hákonu blíð,
Hvíta tjald nívur niður frammi.
Allir tuga á dýran hest,
-lat tær ráð, og ráð geva í vanda-
Sjúrður tugar á teymar mest.
-hvør ein sveinur geri so-
Ofta havi eg um díkið trott
Bæði dag og døkka nátt.
Hvíta tjald nívur niður frammi.
Enn gellir lúður í stavni,
Kallur kom heim við ungum syni,
Kelling situr so hákonu blíð,
Hvíta tjald nívur niður frammi.
Gestur, ger mær viljan ein
-lat tær ráð, og ráð geva í vanda-
Tváa mín góða gangara rein'.
-hvør ein sveinur geri so-
Sylgjan, íð sundur brast fyri mær,
Hana, Gestur, gevi eg tær.
Hvíta tjald nívir niður frammi.
Enn gellir lúður í stavni,
Kallur kom heim við ungum syni,
Kelling situr so hákonu blíð,
Hvíta tjald nívur niður frammi.
Eg tók eitt hár av sama hesti,
-lat tær ráð, og ráð geva í vanda-
Tað var sítt og vaxið mest.
-hvør ein sveinur geri so-
Tað var favn og feti sítt.
Glógvaði rætt sum silvur hvítt.
Hvíta tjald nívir niður frammi.
Enn gellir lúður í stavni,
Kallur kom heim við ungum syni,
Kelling situr so hákonu blíð,
Hvíta tjald nívur niður frammi.