Άμα φορούσες φουστανάκια με λουλούδια
κι άμα τα ίδια μας αρέσανε τραγούδια,
άμα ανατρίχιαζα στη σκέψη απ' το φιλί σου,
ίσως μωράκι μου να τά 'φτιαχνα μαζί σου.
Στον αφαλό σου αν είχες βάλει σκουλαρίκι,
άμα δεν είχες κρύψει άσσους στο μανίκι
και στον αστράγαλο βραχιόλι αν φορούσες,
ίσως να γίνεις το κορίτσι μου μπορούσες.
Αν είχες μπούκλες τα μαλλιά σου, που μ'αρέσει
κι άμα φορούσες μπλούζες πάνω από τη μέση,
αν με την πρώτη μου τα είχες όλα δώσει,
ίσως να εύρισκες και τι θα ... μ' εξιτάρει. (Μακάρι.)
Άμα ο ύπνος σ' έπαιρνε στην αγκαλιά μου
και άμα ήθελες να κάνεις τα παιδιά μου
ή αν σε λέγανε Φανή, σαν τη γιαγιά μου,
ίσως και να 'θελα να είσαι η γκόμενα μου.
Μα όπως ήρθανε τα πράγματα Μαρία,
ήρθε η ώρα, για να πω ξελευτερία.
Έτσι όπως τα φέρε η ζωή και το γραφτό,
το μόνο πράγμα που μου μένει να σου πω,
είναι αυτό:
Παμε Μαράκι μου το βράδυ για ποτό;
Αν είχα βάλει στη ζωή μου κάποιο στόχο,
αντί συνέχεια να λέω "Πάμε, το'χω",
άμα δε φόραγα μπλου τζην και ολσταράκια,
ίσως να μην κοιτούσες κι άλλα αγοράκια.
Αν ξημερώματα στο σπίτι δε γυρνούσα
και άμα τόσο νευρικά δεν οδηγούσα,
άμα καλύτερα στους φίλους σου μιλούσα,
ίσως να γίνω το αγόρι σου μπορούσα.
Άμα σε κέρναγα συνέχεια τα ποτά σου,
αν παραπάνω έμοιαζα με το μπαμπά σου,
άμα δεν ήμουνα Τοξότης, μα Λιοντάρι,
μπορεί ως τώρα ήδη να σε είχα πάρει (μαζί μου).
Αν στα μπαράκια δε γυρνούσα κάθε βράδυ,
αν στο λαιμό σου δε σου άφηνα σημάδι,
άμα συνέχεια περνούσε το δικό σου,
ίσως και νά 'θελες να γίνω ο γκόμενος σου.
Μα, όπως ήρθανε τα πράγματα, μωρό μου,
παίρνεις το δρόμο σου και παίρνω το δικό μου.
Έτσι όπως δείχνουν τα σημεία του καιρού,
μάλλον θα έπρεπε να ψάχνουμε αλλού,
μα αντ' αυτού,
μωρο μου, βγαίνουμε το βράδυ ραντεβού;
Ναι, όπως ήρθανε τα πράγματα, Μαρία,
εσύ κι εγώ μαζί δεν έχουμε πορεία .
Απ' ο,τι φαίνεται δεν ήτανε γραφτό
να μ' αγαπάς, μωρό μου, και να σ' αγαπώ,
λοιπόν, γι'αυτό,
παράτησε τα όλα κι έλα για ποτό.